علیرضا فدایی – ونکوور
دو بوکسور را تصور کنید. یکی با قد نزدیک دو متر، وزن ۲۳۷ پوند که اندام او گویا توسط مجسمه‌سازی ماهر تراشیده شده است؛ نظیر مجسمهٔ قهرمانان با عضلات شکم برجسته. بوکسور دوم با قد ۱۸۳ سانتیمتر، وزن ۲۶۸ پوند و با شکم افتاده.
فکر می‌کنید در مبارزه با هم کدام این دو بوکسور پیروز می‌شوند؟ اشتباه کردید! به‌خاطر داشته باشید که کتاب را از روی جلد آن قضاوت نکنید! در مسابقهٔ اول بوکسور چاق، مبارز با اندام تراشیده را در هم کوبید! بوکسور با اندام تراشیده آنتونی جاشوا نام دارد و بوکسور با شکم بزرگ، اندی رویز.
دستهٔ سنگین‌وزن در تمام ورزش‌های رزمی و مبارزه‌ای از جذابیت خاصی برخوردار است. این مبارزان با آن اندام حجیم و قوی در کنار مهارتشان، نمایش قوی‌ترین مردان جهان‌اند. در نهایت مبارزان افسانه‌ای مانند محمدعلی کلی و مایک تایسون همه سنگین‌وزن بودند.
با وجود آنکه بسیاری افراد سال‌ها است که فکر می‌کنند ورزش بوکس در حال تحلیل رفتن است، هنوز هم مسابقات بزرگ تعداد بسیاری را در سراسر دنیا به خود جلب می‌کند. هنوز هم مبارزان بزرگ رقم‌های چندین میلیونی دریافت می‌کنند و مسابقاتشان در سراسر دنیا پخش می‌شود.
آنتونی جاشوا، مبارز سیاه‌پوست انگلیسی است، که پس از کسب مدال طلای المپیک لندن در سال ۲۰۱۲ به جمع حرفه‌ای‌ها پیوست. بسیاری از مبارزان حرفه‌ای موفق همین روال را طی کرده‌اند. در راه موفقیت در بوکس حرفه‌ای، او توانست مبارز مشهور، ولادیمیر کلیچکو، را شکست دهد. در دسامبر سال ۲۰۱۸، وی به مصاف اندی رویز، مبارز آمریکایی، رفت. تعجب نمی‌کنم که خیلی‌ها شاید این مسابقه را عجیب و حتی مسخره می‌دانستند. یک مسابقه وقتی جذاب است که هر دو طرف شانس برنده شدن مساوی داشته باشند. چطور ممکن است که فردی با شکم بزرگ و افتاده حریف فردی شود که به‌وضوح از نظر ظاهری قوی‌تر و دارای آمادگی جسمانی بیشتر است؟
مسابقه در ورزشگاه عظیم و تاریخی مدیسون اسکوئر گاردن نیویورک برگزار شد و در کمال ناباوری اندی رویز با غلبهٔ کامل مسابقه را برد تا یکی از نتایج غیرمنتظرهٔ تاریخ بوکس رقم بخورد. طبق معمول تعدادی برنده را به عرش بردند و به بازنده تاختند. اینکه آیا جاشوا، رویز را دست کم گرفته بود چیزی است که فقط او می‌داند، ولی تردیدی نیست که رویز کار خود را بسیار خوب انجام داد. تا مدتی خبر خاصی از هیچ‌کدام از این دو مبارز نبود. این برای هر دو مبارز فرصت خوبی بود که عیار واقعی خود را نشان دهند. جاشوا نشان دهد که چطور پس از شکست برمی‌خیزد و رویز نشان دهد که جنبهٔ شهرت را دارد.
روز شنبه هفتم دسامبر ۲۰۱۹، آنتونی جاشوا و اندی رویز برای بار دوم به مصاف هم رفتند. شکست سنگین بی‌شک گوشه‌ای از ذهن ورزشکار وجود دارد و فراموش کردن آن و مدیریت احساسات کار ساده‌ای نیست. در این مبارزه، جاشوا برنامه‌ای ساده و منطقی داشت. با استفاده از دستان بلند خود و ضربهٔ دست جلو، رویز را عقب نگه دارد و از درگیری نزدیک بپرهیزد. راهکاری که اگر چه مبارزهٔ چندان جذابی را رقم نزد، ولی در نهایت نتیجهٔ مطلوب را برای جاشوا به ارمغان آورد.
این در حالی بود که اندی رویز نزدیک به ۱۵ پوند از مسابقه قبلی‌شان سنگین‌تر شده بود و اعتراف کرد که به اندازهٔ کافی برای این مسابقه آماده نشده بود. البته شاید یکی از ویژگی‌های دستهٔ سنگین‌وزن این باشد که مبارزان نیازی به از دست دادن وزن ندارند. کاهش وزن و سر وزن مطلوب رسیدن، کار ساده‌ای نیست چرا که بسیاری مبارزان در حالت عادی وزنی بالاتر از وزن مسابقه دارند.
ورزش بوکس یکی از آن ورزش‌هایی است که در سطح حرفه‌ای دارای سازمان‌های مختلف برگزارکننده است که هر کدام مقام قهرمانی خود را دارند. بنابراین در آنِ واحد می‌شود در یک دستهٔ وزنی چند قهرمان جهان متفاوت وجود داشته باشد. البته این قهرمانان به مصاف هم می‌روند تا قهرمان مطلق و بی‌چون‌وچرای جهان مشخص شود.
عجیب بود که این مسابقه در عربستان برگزار شد. کشوری که هیچ سابقه و پیشینهٔ قابل ذکری در ورزش بوکس ندارد. این انتخاب بدون انتقاد و اعتراض هم نبود، چرا که عربستان پیشینهٔ درخشانی در زمینهٔ حقوق بشر ندارد. بسیاری حرکات این‌چنینی از جمله برگزاری مسابقات ورزشی در کشورهای ناقض حقوق بشر را نوعی تبلیغ برای سعی در تغییر افکار عمومی می‌دانند. دلیل این انتخابِ سؤال‌برانگیز هر چه بوده، تردیدی نیست که سال‌هاست ورزش با تجارت و سیاست عجین شده است.
حالا باید دید که قدم بعدی برای این دو مبارز چیست و آیا هیچ‌کدام از آن‌ها قادر خواهد بود به جمع چهره‌های فراموش‌نشدنی تاریخ بوکس بپیوندد.
